പ്രകാശം പരക്കട്ടെ

വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പാണ്  ഞാൻ നളിനി ജമീലയുടെ ഒരു അഭിമുഖം വായിക്കാൻ ഇടയാകുന്നത് 

അന്ന് ഞാൻ അവരെ വെറുത്തിരുന്നു പിന്നീടു വര്ഷങ്ങള്ക്ക് ശേഷം അവരുടെ ആത്മകഥ വായിക്കാൻ ഇടയായി 

ഉള്ളു നീറുന്ന തേങ്ങലോടെ ഞാൻ ആ പുസ്തകം ( ഒരു ലൈംഗീക തൊഴിലാളിയുടെ ആത്മകഥ ) വായിച്ചു നിർത്തിയപ്പോൾ മനസ്സിൽ അവരോടു സഹതാപവും സ്നേഹവും ബഹുമാനവും ആയിരുന്നു 

എന്നും ലൈംഗീക തൊഴിലാളികൾ  സമൂഹത്തിന്റെ നീചമായ കോണിലേക്ക് വലിച്ചെറിയപെട്ടിരുന്നു അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോളും ഞാനും  ഉൾപ്പെടുന്ന സമൂഹം അവരെ അവജ്ഞയോടെ നോക്കികാണുന്നു 

പക്ഷെ നാം ഒന്നൊർക്കുന്നില്ല അവരും സ്ത്രീകളാണ് സ്നേഹിക്കാനും സ്നേഹിക്കപ്പെടാനും വെമ്പുന്ന ഒരു മനസ് അതിൽ ഓരോര്ത്തര്ക്കും ഉണ്ട് 

പക്ഷെ സാഹചര്യങ്ങൾ അവരെ ഇങ്ങനെയാക്കി തീർത്തു 

കുടുംബത്തിന്റെ പട്ടിണി മാറ്റാൻ വേണ്ടി   വിൽക്കുന്നവർ ,കാമുകനാൽ ചതിക്കപ്പെട്ടവർ അങ്ങനെ എത്രയോപേർ ഈ അഴുക്കുചാലിൽ പൂണ്ടു പോയിരിക്കുന്നു 

സമൂഹത്തിന്റെ ഉന്നതിയിൽ ഉള്ള വ്യക്തികൾ തന്നെയാണ് ഇവരെ ഓരോരുത്തരെയും ഇങ്ങനെയാക്കി തീർത്തത് എന്നാ സത്യം എന്തുകൊണ്ട് അംഗീകരിക്കാൻ  നാം തയ്യാറാകുന്നില്ല ???

സ്ത്രീ ശാക്തികരണം എന്നത് ഇവരിൽ കൂടി എത്തിച്ചേരണം 

അറിയാതെ പെട്ടുപോയ ഇരുണ്ട ഗർത്തത്തിൽ നിന്ന് ഒരു പുതു ജീവന്റെ വെള്ളി വെളിച്ചം  ഇവർക്ക്‌ നല്കാൻ നമുക്ക്‌ കഴിയണം